Art. 11.
Naczelnik Państwa jest najwyższym organem Państwa, stoi na straży wszystkich jego interesów, przedstawia Państwo jako całość i powołanym jest do kierowania całym aparatem państwowym, oraz do czuwania nad jego regularnym i prawidłowym.
Naczelnik Państwa sprawuje swą władzę bądź wprost lub za pośrednictwem mianowanych przez siebie organów.
Naczelnik Państwa sprawuje pośrednio swą władzę przez mianowanych w tym celu ministrów i przez podległych im urzędników. Ministrów tworzą wspólnie Rząd, na którego czele stoi jeden z nich, noszący tytuł: prezesa gabinetu (art. 43 Konstytucji z 17 marca 1921).
Naczelnik Państwa mianuje i odwołuje prezesa Gabinetu, a na jego wniosek mianuje i odwołuje ministrów. Na wniosek Rządu Naczelnik Państwa obsadza wszelkie urzędy cywilne i wojskowe, zastrzeżone w ustawach. (45).
Naczelnik Państwa podpisuje uchwalone przez Sejm ustawy, nadając im moc wykonawczą swym podpisem i zarządza ich ogłoszenie w Dzienniku Ustaw. W razie odmówienia podpisu przez Naczelnika Państwa, projekt ustawy upada (art. 44).
Naczelnik Państwa jest najwyższym zwierzchnikiem sił zbrojnych Państwa. W czasie pokoju Naczelnik Państwa sprawuje dowództwo sił zbrojnych przez ministra Spraw Wojskowych, którego kompetencję ustala dekretem (art. 46).
Naczelnik Państwa przedstawia Państwo na zewnątrz, przyjmuje listy wierzytelne od akredytowanych przy nim po-
