a chciwy łupu zdobywca, rozłożył się już obozem pod Breścią. W tej tak groźnej chwili, całą ufność położono w Bogu. Obywatele miasta Trydentu, Bryksen i Botzen jednomyślnie zwrócili swe oczy ku Najsł. Sercu Pana Jezusa i na dniu 1 czerwca 1796 r., osobnym zobowiązali się ślubem, że w razie zwycięztwa odniesionego nad wrogiem, dzień Serca Jezusowego w całym Tyrolu z szczególniejszą pobożnością corocznie obchodzonym będzie. I nie zawiodła ich nadzieja, bo niedługo potem Francuzi pobici i odparci zostali, częścią od wojska austryackiego, częścią od samych Tyrolczyków. Później także w rozmaitych przygodach zagrożonej ojczyzny, szukali Tyrolczycy ratunku u Boskiego Serca, mianowicie w r. 1809, kiedy to pod wodzą dzielnego Jędrzeja Hofera, wezwawszy powtórnie pomocy Najśw. Serca, wywalczyli swą niepodległość i przełamali Bawarczyków potęgę, której na mocy pokoju preszburgskiego od roku 1805 podlegali.
Po upadku rewolucyi wielkiej i Napoleona i uspokojeniu Europy kongresem wiedeńskim 1815 r., nabożeństwo do Serca Jezusowego wzmogło się jeszcze raźniej i potężniej. Przyczynił się do tego rozpoczęty z rozkazu Leona XII. dnia 13
Strona:Jan Sygański - Historya Nabożeństwa do Najśw. Serca Jezusowego.djvu/81
Ta strona została przepisana.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b4/Jan_Syga%C5%84ski_-_Historya_Nabo%C5%BCe%C5%84stwa_do_Naj%C5%9Bw._Serca_Jezusowego.djvu/page81-1024px-Jan_Syga%C5%84ski_-_Historya_Nabo%C5%BCe%C5%84stwa_do_Naj%C5%9Bw._Serca_Jezusowego.djvu.jpg)