w r. 1758 ogłosił on drukiem Nowennę do Najśw. Serca P. Jezusa. Zaledwie zaś ukazał się wymieniony powyżej dekret Św. Kongregacyi Obrzędów z roku 1765, obchodził święto Serca Jezusowego z żarliwością i pociechą niewysłowioną. Ułożył modły dla przysposobienia wiernych do tej uroczystości, tkliwie do nich przemawiając każdego dnia oktawy.
Rozwój czci Serca Jezusowego w Hiszpanii w r. 1733, zawdzięczyć należy starannym zabiegom i gorliwości O. Bernarda de Hoyos T. J., słynnego z wielu objawień i rzadkich łask Bożych[1]. W trzy lata później 1736, zawiązało się bractwo przy kościele OO. Jezuitów w Madrycie,; do którego należeli pierwszorzędni magnaci i dworzanie królewscy. Nie pierwsze i to zresztą ślady czci Najśw. Serca w tym kraju. Już bowiem w r. 1545 zainaugurował przyszły kult Zbawiciela, wielki sługa Boży, ks. Jan Anyés, wydaniem swego officium, czyli godzinek ku czci Najśw. Serca, dedykowanych Franciszce Borgii, zakonnicy św. Klary, bliskiej krewnej św. Franciszka Borgiasza, księcia Gandyi. W latach znów 1738 i 1745 bi-
- ↑ Letierce S. J. Le Sacré Coeur, ses Apotres et ses Sanctuaires. Nancy 1886, str. 335.
