ustała. Magistrat Marsylii osobnym dokumentem zatwierdził prawdę tego zdarzenia, na wieczne czasy.
W dwa lata potem 1722 r., w miesiącu maju, zaraza z nową wybuchła gwałtownością, niosąc przestrach i spustoszenie w całej Marsylii. I znowu po raz drugi zakołatano do Najsłodszego Serca. Zachęcona przez swego świątobliwego biskupa rada miejska osobnym zobowiązała się ślubem, że w razie odwrócenia tej klęski, corocznie w imieniu miasta pójdą do kościoła Wizytek, w dzień Serca Jezusowego, aby tam oddać cześć Boskiemu Sercu, przyjąć Komunię św., ofiarować białą czterofuntową woskową świecę, ozdobioną herbami miasta; w końcu wziąść udział w processyi, którą na wieczne czasy w tym dniu biskup fundować zamierzył. Ślub ten odczytał głośno przed wielkim ołtarzem pierwszy radca miejski, w imieniu wszystkich, poczem nastąpiła processya. I nie zawiodły z wiarą i ufnością do Serca Jezusowego zanoszone modły. Od owego bowiem dnia, nikt więcej nie zachorował, a z tych co już byli chorzy, żaden nie umarł. Od tej to doby święcić zaczęto dzień Serca Jezusowego i zamieszczono takowy w rzędzie świąt najuroczystszych, nie tylko w samej Marsylii,
Strona:Jan Sygański - Historya Nabożeństwa do Najśw. Serca Jezusowego.djvu/68
Wygląd
Ta strona została przepisana.