W istocie lubo mąż ten święty zamierzał z Panien Wizytek uformować dla Kościoła zakon podobnie czynny, jak za dni naszych Siostry Miłosierdzia, poświęcające się po szpitalach posłudze chorych, to jednak zbiegiem różnych okoliczności, Wizytki stały się zakonem wychowawczym, a niebawem przeznaczonem im było apostolstwo czci Najsłodszego Serca. W przewidzeniu tego chlubnego przeznaczenia nazywał św. Franciszek Salezy w swoich pismach i listach Siostry Wizytki nie inaczej tylko wielbicielkami i córkami Najśw. Serca. Zakon Nawiedzenia zowie dziełem Serc Jezusa i Maryi, to też nie dziw, że za fundament życia duchowego temu zgromadzeniu naznaczył pokorę i łagodność — dwie cnoty najbardziej właściwe boskiemu Sercu. Za godło zaś samo Najsłodsze Serce przebite dwiema strzałami, otoczone wieńcem cierniowym, nie bez osobliwszego natchnienia bożego, które d. 10 czerwca 1611 r., w piątek po oktawie Bożego Ciała, od Boga był otrzymał, jak o tem sam później przed św. Franciszką de Chantal listownie się zwierzył[1]. Wszelako spełnienie tych zamiarów bożych odwlokło się do czasu wstąpienia bł. Małgorzaty
- ↑ Daniel, Historya bł. Małgorzaty Maryi str. 40.