Kurta, kurtka — krótki żupanik, suknia kusa lżejsza różnego koloru.
Kusza (samostrzał) — łuk z kolbą czyli lewarem do naciągania cięciwy i języczkiem do jej spuszczania. Obłąk kuszy zwyczajnie był z żelaza lub stali; cięciwa z kręconego rzemienia lub sznura; cyngiel podobnego kształtu, jak u strzelby; strzała do kuszy krótsza, niż do łuku. Prócz ręcznej kuszy, której rycinę podaje Gloger,[1] była kusza murowa t. j. machina do ciskania kamieni z dawnych baszt i murów fortecznych.[2]
Lasa — krata z plecionki, zwykle olszowa, do suszenia słodu.
Letnik, letniczek — suknia letnia kobieca, spodnica lekka białogłowska.
Luńskie sukno, lundysz — gatunek sukna holenderskiego.
Ładownica — puszka na ładunki czyli naboje.
Łubek — wotum ślubne w formie serca. Podług dawnego zwyczaju panna młoda składała wieniec swój srebrny na ołtarzu, przed którym łączył ją z oblubieńcem św. Sakrament, a każdy wieniec spleciony był na tak zwanym srebrnym łubku.[3]
Małdr — dawna miara zbożowa, mieszcząca w sobie 2 ćwiertnie czyli 4 korce.
Magierka — czapka węgierska.
Manele — bransoleta, naramiennik, ozdoba ręki lub ramienia.
Miecz z taszkami — z pokrywkami na rękojeści.
Mituch, mituk — krótki czaprak (przykrycie) na konia.
Modry — błękitny, niebieski.
Muchair — tkanina gruba, rodzaj sukna lub kamlotu tkanego z sierści koziej; bywał wenecki, turecki, tatarski, niemiecki.
Multan — gatunek szabli, zapewne multańskiej czyli mołdawskiej.
Muszkiet — strzelba podobna do piechotnej broni, ale większa, używana do baszt i murów fortecznych.
Mycka — czapeczka.
Mytlik, mętlik — rodzaj sukni, płaszcza lub podwłośnika (pudermantla) białogłowskiego.
Nabiodrki — części szorów końskich, ozdoby poboczne na konie.
- ↑ Encyklop. Staropol. t. III.
- ↑ Hist. Now. Sącza t. II. 9—10.
- ↑ Łoziński: Złotnictwo Lwowskie, gdzie także umieszczona jest rycina.
