Strona:Jan Biliński-Nauczanie języka polskiego.djvu/024

kulturalnego; nauczyć się kochać język ojczysty i wszystko to, co w tym języku zostało wyrażone.
 Niniejsze rozważania metodyczne będą miały te cele na względzie, nie rozgraniczając obu typów szkół.
 Wszystkim uczącym języka polskiego najusilniej zaleca się gruntowne przyswojenie sobie niezwykle cennych wskazówek metodycznych zawartych w obu programach, bez względu na to, czy pracują w szkole powszechnej czy w niższem gimnazjum. Są one krótkiem, jasnem, a bardzo postępowem ujęciem wszystkich podstawowych zasad nauczania języka ojczystego.
 Programy są z natury rzeczy ramowe, w które nauczyciel ma wlać własną swą treść, apelują do sił twórczych nauczyciela, do jego indywidualności. Nie krępują, dają dużo swobody, umożliwiają zatem rozwinięcie pomysłowości, nawet oryginalności, tworzą zaporę dla zatęchłej szablonowej rutyny, która naukę języka polskiego, najpiękniejszą, jaka wogóle istnieje, pozwalającą poruszać się po całym niezmiernym obszarze myśli ludzkiej, duszy ludzkiej i zjawisk życia, może wypaczyć, zbanalizować i wyjałowić.