Strona:Jack London - Wyga.djvu/127

się do praw wyższych, o których nikomu ani się śniło.
 — Poddajemy się! — oświadczył Moran. — Prawda, Burke?
 Wielki Burkę, właściciel gier w szynkach M. i G. skinął głową.
 — Stała się rzecz niemożliwa! — rzekł. — Ten Kurzawa istotnie wymyślił prawdziwy system. Jeśli go wypuścimy z rąk, zbankrutujemy wszyscy. Będziemy musieli ograniczyć stawki do wysokości dolara, dziesięciu centów, a może nawet centa. Przy takich stawkach niewiele przez noc wygra.
 Wszyscy patrzyli na Kurzawę.
 Zaś on wzruszył ramionami.
 — Wobec tego, szanowni panowie, będę musiał najmować ludzi do grania przy waszych stołach. Dam im dolara za cztery godziny pracy i zrobię majątek.
 — To my skasujemy ruletę — odpowiedział Wielki Burke. — Chyba że...
 Tu zawahał się i powiódł wzrokiem po swych towarzyszach, aby się przekonać, czy się z nim zgadzają.
 — Chyba że chcielibyście rozumnie z nami pogadać. Ile chciecie za ten swój system?
 — Trzydzieści tysięcy dolarów! — odpowiedział Kurzawa. — Opłata po trzy tysiące od głowy.
 Pomówili ze sobą i skinęli głowami.
 — Za to wtajemniczycie nas w swój system?
 — Oczywiście.