Strona:J. I. Kraszewski - Obrazy z życia i podróży T.I.djvu/218

 — Łaska pańska zbyt wielka; zdrowi.
 – Co to za łebski syn jego! A córeczki? grają, grają?
 — Uczą się – Ślicznie wychowujesz dzieci – bo to fundament wychowanie, (poziewa) – A urodzaje tego roku?
 — Nie szczególne – Słyszałem – O! u mnie wymokło w wielkiéj części – Proszę!! milczenie – Powszechnie też teraz uskarżono się na — suszę – Suszę! JW. Pan żartuje? Albo co? U mnie wymokło! – A przepraszam.
 – Siadajże przy mnie. Nalać ci wina francuzkiego czy węgierskiego? he?
 — Co łaska.
 – Bez ceremonij. Po obiedzie naprowadza JW. Pan rozmowę na ciężkie czasy.
 „A gdym wspomniał o tém –“
 Żąda tysiąc lub dwa tysiące rubli.
 Szlachcic utraktowany, posadzony na piérwszém miejscu u stołu, grzecznościami naszpikowany, nie umie odmówić – pożycza – w procencie zjada jeszcze jeden obiad. W następnym roku drzwi dla niego zamknięte.
 Ale czas na salę kontraktową. Muzyka gra, sklepy połyskują, z cukierni i traktjeru