Strona:J. I. Kraszewski - Nowe studja literackie T.I.djvu/115

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.
103

krok daléj, jeśli nie cofnął go jeszcze. Z tych czasów Szymonowicz, Zbylitowski, Grochowski, Klonowicz jedni się czytać dają, oni niejako przedłużają jeszcze wiek XVI. A osobnéj cechy nie mają na sobie.

(Zbylitowski mało znany, dzieła jego pomięszały się z drugiego Zbylitowskiego pismami. Wydał Wieśniaka najlepsze swe dzieło w r. 1600 cf. Załuski Bibl. poet. Niesiecki IV. 719. Juszyński, Jabłonowski Mus. pol. 293 Krasicki II. 588.)

Język czysty, łatwy, jest językiem stworzonym przez Kochanowskiego, którego używają tylko umiejętnie. Inni, jako Fredro, który się tylko dla zwyczaju w mowach łaciną sztukował, Birkowski, Kojałowicz, Faliszowski, Otwinowski, Gawiński i t. d. dzielą z poprzedzającémi zasługę utrzymania języka w czystości, gdy wszystko dążyło do zepsucia go.
Nie wszystko zepsucie poszło bowiem z xiążek, owszem ono do nich dopiéro przelało się, gdy w mowie wyższéj klassy już się széroko rozlało. Język naprzód fermentować zaczął w prozie uczonéj, lecz to byłoby nierozciągnęło się daléj, gdyby dwór nie przyjął zepsucia za modę, od dworu panowie na sejmach i obradach publicznych nie poczęli plwać łaciną. Tu dopiéro zepsucie popularném się stało i rozeszło