Strona:J. Grabiec - Syonizm niepodległościowy przeciw Państwu Polskiemu.pdf/16

 Szczęściem w nieszczęściu Polski było wówczas to, że, zarówno trwanie rewolucyjnych zamieszek w Królestwie, jak i nieprzejednane stanowisko w kwestyi polskiej caratu, udaremniły tę kapitulacyę. Rozpędzenie II Dumy utopiło projekt autonomii Królestwa w przepastnych archiwach rosyjskich. Natomiast manifest carski 16 lipca 1907 roku ostatecznie uregulował stanowisko Polaków w Rosyi, zadając jednocześnie stanowczą klęskę aspiracyom polskiej Demokracyi Narodowej do odegrania roli stronnictwa państwowo-rosyjskiego.
 Narodowa Demokracya, przewidując — co jej na plus policzyć należy — obecne starcie Rosyi z Niemcami i Austro-Węgrami, pozostała wobec niego na stanowisku państwowo-rosyjskiem. Hasła swe jednak i działalność przeniosła ona w dziedzinę stosunków międzynarodowych. Neoslawizm, tak gołębio naiwnie aranżowany przez naszą koncentracyę narodową od Dmowskich do Łypacewiczów, a tak sprytnie wyzyskany przez koncentracyę rosyjską od Bobrinskich do Milukowów, zapoczątkował „wielką politykę“ — osaczania przez Dmowskiego Austro-Węgier, jako „wasala Niemiec“, które już zdążył „osaczyć“ Edward VII. Zjazd w Pieniakach, równolegle z Wergunami i Dudykiewiczami organizowanie akcyi moskalofilskiej w Galicyi, zaciekłe zwalczanie zapoczątkowanego przez irredentę naszą ruchu wojskowo-niepodległościowego w Galicyi i t. d. aż do wybuchu obecnej wojny, kiedy to rozbito jedność stronnictw galicyjskich, sparaliżowano agitacyę powstańczą w Królestwie i stanowisko swoje określono deklaracyami Jarońskiego i Meysztowicza na historycznem posiedzeniu Dumy i Rady Państwa 9 sierpnia 1914 r… — to była akcya Narodowej Demokracyi na gruncie polityki międzynarodowej w trakcie przygotowań do obecnej zawieruchy dziejowej.
 Jak widzimy, gdy kiedyś po wojnie Rosya utworzy specyalny medal pamiątkowy „za wozsojedinienje Galiczyny“ — Narodowa Demokracya będzie śmiało mogła pre-