Wszystkie państwa — z wyjątkiem Rosji — posiadają system terytorialny organizacji armji. To znaczy, że dana jednostka bojowa — dywizja czy korpus — jest stale w jednym
miejscu.
Według systemu terytorjalnego całe państwo jest podzielone na obszary, z których dane jednostki bojowe czerpią materjał ludzki dla dopełnienia się zarówno w czasie pokoju, jakoteż i w czasie wojny.
W Austrji np. korpus I (Kraków) ma swój „Ergänzungsterrain“ w części zachodniej Galicji i na Śląsku — stąd więc czerpie rekruta i rezerwistów w czasie mobilizacji.
Wchodzi tu w grę czynnik moralny: ludzie, pochodzący z jednego obszaru, posługują się jednym językiem, są bliżej ze sobą związani, stąd większa spoistość i solidarność wewnętrzna danej jednostki bojowej. Obok tego mobilizacja przed wojną odbywa się znacznie szybciej, jest mniej skomplikowaną i wojsko staje gotowym do wojny i prędzej i w lepszym stanie. Tylko Rosja nie przyjęła tego systemu. Stąd pochodzą liczne braki jej armji, jak powolna mobilizacja, brak we-
Strona:Józef Piłsudski - Gieografja militarna Królestwa Polskiego (1910).djvu/06
Ta strona została uwierzytelniona.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4d/J%C3%B3zef_Pi%C5%82sudski_-_Gieografja_militarna_Kr%C3%B3lestwa_Polskiego_%281910%29.djvu/page6-1024px-J%C3%B3zef_Pi%C5%82sudski_-_Gieografja_militarna_Kr%C3%B3lestwa_Polskiego_%281910%29.djvu.jpg)