Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Zygmuntowskie czasy Tom 4.djvu/56

 — To przynajmniej Skowroński!
 — Niech będzie jak się wam podoba, panie wojewodo.
 — Zawołać mi Grydy! — klasnął w dłonie Sapieha.
 Po chwilce wszedł żądany. Był to olbrzymiego prawie wzrostu człowiek, barczysty, silny, już szpakowaciejący, rumiany, z krótko ostrzyżonym włosem, ogoloną brodą i ogromnym wąsem. Ubrany w obcisły kaftan łosi i kontusz szary, buty czarne długie, nóż za pasem, czapka w ręku lisia z wierzchem aksamitnym.
 Gryda był starszym marszałkiem nad dworem wojewody.
 — To jest pan Skowroński, polecony mi wielce — rzekł Sapieha — biorę go na swój dwór, będziecie mieli oko na niego pilne.
 — Dopilnuję — rzekł Gryda spoglądając surowo w chłopca.
 — Tylko łagodnie Grydo, bo to musi być jak z lica widać trochę pieszczone.
 — No! no! my go tu Jaśny Panie odpieścim, zmężnieje u nas i odejdzie mu ta bladość.
 Wojewoda się przyśmiechnął.
 — Łagodnie mój Grydo.
 — A już kiedy pan wojewoda rozkaże.
 — Wielce mi polecony jedynak.
 — Tego mu nie winszuję — gburowato odrzekł marszałek. — Z jedynaka, to wiadomo panie wojewodo...
 — Ale nie w waszych rękach.
 — A juściż, nie dałbym tak wyrość. Stanisław po-