Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Wizerunki książąt i królów polskich.djvu/454

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
—   448   —

Niespodzianie na tron wyniesiony, przeżył na nim co tylko losy panującemu najstraszliwszego zgotować mogły: — męczeństwa wszelkiego rodzaju, niewiarę wszystkich, miłość obracaną w nienawiść, upokorzenia, niewolę. Potrzeba było natury tak gibkiej, tak łatwo dającej się ugiąć i rany zabliźniającej tak rychło, tak wszystko biorącej lekko, zapominającej tak prędko, — ażeby dotrwać aż do zgonu.
To, co przecierpiał, niech ulży pamięci tego, czem przewinił.


Zamiłowanie Stanisława Augusta w sztukach, liczni artyści za jego panowania sprowadzeni do Polski, między innymi Bacciarelli, Polacy wykształceni na kunsztmistrzów jak Fr. Smuglewicz — wizerunki króla mnogie uczynili bardzo rozpowszechnionemi.
Ikonografia rodziny królewskiej i epoki całej, osobny a wielki zbiór utworzyćby mogła. Nie zdaje się nam, rzeczy jeszcze tak wszystkim stosunkowo łatwo przystępnych spisywać; dajemy tylko pobieżną wzmiankę celniejszych obrazów i sztychów.
Malowali króla wielekroć: Bacciarelli, Lampi, Latour, Albertrandi, Grasci i Smuglewicz.
Sztychowali: J. C. Wener, Deisch, F. John, A. A. Beck, G. J. Marstaller, B. Folino, A. Gieryk, Lichtensteger, Ligber, Nilson, Perroneau, Prixner, A. Schoch, R. Morglem, Marcellay, De Ghuy, J. G. Hertel, F. Fritsch i t. p.
Katafalk pogrzebowy w Petersburgu w kościele Św. Katarzyny, z rysunku J. la Paine’a, sztychował J. Colpakow.


1860 — 1883 marzec.
separator poziomy