Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Warszawa w 1794 r.djvu/103

—   99   —

 — Tędy tylko do Wisły... jużby go lada rybak przewiózł...
 Rozmowa się urwała... Nawoływały się straże zdala po cichu, lecz oczywistą było rzeczą, iż o wykradzeniu się czołnem myśleć już nie mogliśmy. Wyprawa nasza była skończona. Powróciliśmy z niéj po cichu prędzéj, niżeli się nas spodziewano.
 — Nad Wisłą gęste straże wskroś — rzekł mój towarzysz, nie ma co i myśleć.
 Ponure milczenie trwało chwilę.
 — A zatém, rzekł duchowny, rady już innéj nie widzę, wieczorem się trzeba przekraść do kamienicy około kolegiaty. Tam przygotujemy suknie duchowne... najlepiéjby ubiór bernardyński lub kapucyna, chłopiec przodem będzie dzwonił, jakby szedł ksiądz z Panem Bogiem... To najbezpieczniéj, nikt z ludu nie zaczepi a zakapturzonéj twarzy nie dopatrzą.
 Drudzy milczeli — nie było przeciwieństwa, spytano mnie — odezwałem się, że może to być dobrém, ale nie daleko, a zawczasu konie obmyślić należy, aby dopadłszy ich daléj uciekać.
 Jeszcześmy tak rozmawiali, gdy po wschodach usłyszeliśmy bieg szybki i jeden z pozostałych paziów królewskich wpadł pomięszany niezmiernie... Ksiądz wstał z siedzenia i natychmiast się z nim udał... Stało się coś widocznie niespodzianego i nieszczęśliwego... Ilu nas tam było, czekaliśmy w milczeniu, co nam rozkażą... i co czynić mamy daléj...
 Nie upłynęło pół godziny, ksiądz wszedł blady, słaniając się i padł na sofę... zakrywając oczy...
 — Wszyscyśmy tu przyjaciele króla i słudzy jego, zawołał — tajemnic mieć nie możemy... Wracam od N. Pana... nieszczęście wielkie... Wojewoda w téj chwili daje znać, iż przejęto list księcia prymasa... list, który go najokropniéj w oczach rewolucyi obwinia... Dla tego zgraja ta przed pałacem prymasowskim wznieść się ośmieliła szubienicę... Dano królowi znać... prymasowi grożą sądem i śmiercią haniebną; Kossakowskiego i Massalskiego... prymasa ratować potrzeba... prymasa... jutro być może za późno... List jest powstrzymany, ale zniszczonym