Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Sto Djabłów T. 2.djvu/301

wesoło rzekł książe, całując ją w rękę, — bijemy się za tydzień.
 — Za tydzień?
 — Tak jest.
 — Pewnie? — spytała kasztelanowa.
 — Niezawodnie, o warunki się dziś wieczór umówi Stefan.
 Nina popatrzyła nań bacznie, ale Konstanty umiał twarzą tak skłamać jak usty, że nie zdawała się nic domyślać.
 — A więc dzień dzisiejszy spędzicie u mnie, poślemy po pana Stefana.
 — Dziś? — rzekł zmięszany kniaź, — jutro jeźliś łaskawa, bo tym dniem rozporządziłem dla wstępnych układów i pilnować się muszę.
 Kasztelanowa schwyciła go za rękę i spojrzała mu w oczy.
 — Więc dziś?
 — Dziś na chwilkę tu wbiegłem i powracam. Łatwo zrozumiész pani, że wystawić się na pozór nawet zawahania, gdzie idzie o nastawienie piersi, nie godzi mi się.
 — A wieczorem?
 — Wieczorem, jeźli się ułatwimy, — dodał kniaź mnąc czapkę w ręku, — przybiegnę.
 Chwilka milczenia ciężkiego przerwała rozmowę; biedna kobieta wierzyła a po-