Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Pan Karol.djvu/21

wspomnieć nawet jéj imienia? E to już żarty panie Sędzio, nie bądź bo zazdrośnym po furmańsku. Naléwam ci nowy kieliszek, za zdrowie twojéj żony — Pijcie panowie!
 — Vivat! vivat! Pani Sędzina!
 — W istocie panie Sędzio, rzekł piérwszy współbiesiadnik, ja nie pojmuję jak ty możesz bydź i potrafisz bydź smutny, nasępiony. Nie jest żeś szczęśliwy?
 — Ba! szczęśliwy! a zaraz szczęśliwy! facećje!
 — Ciekawyż jestem wiedzieć, co ci do szczęścia braknie?
 — Braknie, a zaraz braknie! facećje!
 — Ja nie pojmuję! Liczmy twoje dostatki wszelkiego rodzaju. Naprzód masz lat pięćdziesiąt i —
 — I zaraz, panie Józefie! Kiedy wasan zawsze głupstwa prawisz! Co to nie wiész niby że w Lipcu na S. Ignacy zaczynam rok trzydziesty dziewiąty, a ty, facećje!
 — Praw to komu chcesz, ale ja nie wierzę.
 — Ot! i znowu, nie wierzę, kiedy mówię! Jak dziś dzień; pokazałbym ci metrykę, ale