Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Na tułactwie.djvu/421

paczam ażeby kiedyś się tam nie powróciło, to przynajmniej... hm?
 Tu stanął i jakby sobie nagłe coś przypomniał rzekł:
 — Mówiłeś mi kiedyś, że masz dalekich krewnych w Poznańskiem.
 — Tak, bardzo dalekich powinowatych matki — odezwał się Małdrzyk poruszając ramionami — ale nie miałem z niemi nigdy stosunków. Nie znam ich, nie sądzę ażebym się do nich mógł odezwać nawet.
 — No, a gdybyś spróbował?
 — Zdaje się że to byłoby napróżnem, a mnie i im przykrem — rzekł Floryan.
 — Pozwolisz mi napisać? toby ciebie nie kompromiotwało?
 — Na nic się nie zda — odparł Floryan.
 — Przypuszczając nawet że ta daleka rodzina odmówi ci kąta i przytułku — mówił Klesz dalej — jużciż zawsze tam bylibyśmy na naszej ziemi, wśród swoich. Jest niepodobieństwem aby się tam ku nam choć jedna poczciwa dłoń nie wyciągnęła.
 — Nie wiem — rzekł zimno Floryan — nie mam wyobrażenia o tem. To prawda że u nas, u mnie w Lasocinie krewny nie krewny, człowiek w takiem położeniu jak ja, byłby otwartemi przyjęty rękami — ale... tam — w Księztwie? nie wiem.