Strona:Józef Ignacy Kraszewski - My i Oni.djvu/84

 — Dawno?
 — O! ja to od początku życia... bom się tu urodziła!
 — A nie słyszeliście to kiedy o jakiéj... o jakiéj, rzekła głosem stłumionym — o Bartłomiejowéj?
 — A juści, proszę pani, kiedy to moja babka...
 — Twoja babka? spytała żywo Marya — stara Barłomiejowa Żywotowa?
 — A juści, proszę pani, matka mojego ojca!
 — Jakto... ona tu mieszkała... mieszka? żyje dotąd?...
 — A żyje, proszę pani, chwalić Najwyższego, choć trochę podupadli, ale jeszcze nawet chodzą do Św. Jana codzień na mszę świętą i teraz tylko nie widać gdy powrócą. —
 — A! więc jéj niema w domu? oddychając nieco wolniéj spytała Marya.
 — Ot idą babusia, ot idą... patrzcie, choć o kijaczku ale rzeźwo!
 Z drugiéj strony rynku u ukazała się w téj chwili postać przgarbiona staruszki, idącéj dosyć żwawo z książką pod pachą... Ubrana była ciemno, na czepek biały narzuconą miała chustkę szeroką...