burga. Chciał go uczcić wedle dostojeństwa W. Mistrz, ale choroba, z któréj się już podźwignąć nie miał nadziei, zająć mu się tém nie dozwalała. Przybył także znakomity rycerz francuzki, trzeci już raz tę krzyżową pielgrzymkę odprawujący — Jan le Maingre Boucicault.
Gdy wszystko w gotowości było; Witold ze znacznym pocztem Żmudzinów i wezwany Mistrz Inflantski z posiłkami się stawił; pociągnęli rycerze z Pruss ku Niemnowi, u Kowna łącząc się z wojskiem Inflantskiém. Tu przyszła wieść, że Skirgiełło leżał obozem nad Neris pod Starém-Kownem, broniąc nieprzyjacielowi przeprawy. Marszałek szybko z wybranym ludem rzucił się na północ od Kowna przez puszcze, znalazł wygodną przeprawę przez rzekę, i dostawszy się na drugi brzeg, z tyłu napadł na Skirgiełłę, czego się ten najmniéj spodziewał.
Było to dnia 27 Sierpnia: żwawą stoczono bitwę; Litwa rozbita została, a Skirgiełło ratował się ucieczką do Wissewalde, straciwszy około 100 ludzi, trzech Kunigasów i kilkunastu Bajorasów w niewolę wziętych. Ze dwieście osiodłanych koni dostały się Prusakóm, gdyż Litwa nagle zaskoczona dosiąść ich nawet nie miała czasu.
Ztąd Marszałek, gdy z Niemna na Wilją statki weszły, a Witold i Mistrz Inflantski z nim się połączyli, całą siłą pociągnął na Wilno. Zdaje się jednak, że część jakaś wojsk tych, wprzódy naszła na Troki i miasto spaliła.
Oblężenie stolicy bronionéj przez Polaków, Ruś i Litwę zaczęło się dnia 4 Września. Obóz Krzyżacki széroko się rozkładając opalał zamki, miasto całe; a na Wilji przeciągnięty most na łodziach łączył z sobą wojska do koła otaczające Wilno, zamykając nieprzyjacielowi drogę wodną.
Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Litwa za Witolda.djvu/54
Ta strona została uwierzytelniona.
44
1390.
