Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Litwa za Witolda.djvu/277

267

1413.

się weselić, którym są dane herby ślachty królestwa Polskiego, i którzy są chrześciańskiéj wiary i poddani rzymskiemu kościołowi, a nie odszczepieńcy albo niewierni.» — Staranie o połączenie Rusi, wszędzie jasno się tu okazuje; wyłączenie ślachty obrządku wschodniego dobitne.
 XV. »Też wszystkie listy, któreśmy kolwiek królestwu Polskiemu i ziemiom litewskim przed ośmią albo siedmią lat (mowa tu zapewne o akcie zjazdu wileńskiego d. 12 Stycznia 1401 roku, a więc nie przed óśmią, ale przed dwónastą laty), albo potém przy koronacij naszéj (?) dali i pozwolili, przez niniejszy list potwierdzamy, mocne czyniemy, pochwalamy i moc wiecznéj mocy układamy, mając je za wpisane i włożone w ten przywiléj.»
 XVI. Zjazdy ślachty (parlamenta) postanowione w Lublinie lub Parczowie, bez oznaczenia terminu, w jakimby się odbywać miały; zwołanie ich zostawione było panującemu. »To też dokładamy osobliwie i mianowicie, iż przerzeczeni panowie i ślachta królestwa polskiego i ziem litewskich, sejmy (Conventiones) i stanowienia rzeczy (parlamenta), kiedy tego będzie potrzeba, w Lublinie albo w Parcowie, albo w innych miejscach k temu sposobnych, za dozwoleniem i wolą naszą mają odprawiać dla pożytku i potrzeby królestwa Polskiego i dla lepszego ziem litewskich przerzeczonych.
 Następują wybrani przez Witolda ślachta i przypuszczeni do herbów polskich »ku braterstwu i spowinowaceniu.» Dawniéj bowiem ludzie jednego herbu, istotnie jako członkowie jednéj rodziny uważali się; przyjęcie do znaku ślacheckiego, było włączeniem do familij. W liczbie cztérdziestu siedmiu rodzin litewskich, którym z potomstwem herby nadano, znajdujemy: Moniwidów, Ostyków, Jawnów, Minigajłów, Sunigajłów (Sągajłów?), Niemierów, Butrymów, Goli-