Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Litwa za Witolda.djvu/113

103

1397.

stwo Kościołowi i państwu Rzymskiemu, pokoju z pany chrześciańskiemi; — przyjęto przez Mistrza z radością — przybył Król dowiedziawszy się o tém do Litwy, odrzucił umówione punkta i wprowadził traktowanie o rzeczy obcéj, o ziemi Dobrzyńskiéj, kraj ten X. Opolskiemu i państwu Rzymskiemu chociaż jest jego poddanym, odebrać usiłując. Zakon oświadczył, że jeśli mu Król summę zastawną opłaci, a Xiąże zezwoli na oddanie jéj Polsce, chętnie się na to zgodzi. Inaczéj postąpić ani może, ani powinien. Ale kraj ten związku nie ma żadnego ze sprawami Litwy i Rusi. Król staje tylko na zawadzie powszechnemu dobru całego chrześciaństwa.”
 Poseł krzyżacki poleconém miał między innemi przedstawić na zjeździe, że Król Polski skłonił Króla Rzymskiego do wezwania W. Mistrza do Wrocławia pozornie dla ugody, a w rzeczy na jego i całego chrześciaństwa szkodę; że Wacław żądał wydania sobie X. Zygmunta brata Witolda, aby przez niego od Turków swoich jeńców oswobodzić (??) a z tego powodu W. Mistrz nie wydał X. Zygmunta, — Poseł miał przedstawić także, iż Król Polski z Turkami ma związki ciągłe, a Litwa wzmacnia się z jednéj strony od Polski, z drugiéj Tatarami, co już oczewistém jest dla wszystkich. — «To poselstwo miało jak widzimy na celu, rozproszyć złe wyobrażenie o Zakonie, jakie listy i odezwy Króla Polskiego rozsiewały; a czynności Krzyżaków wytłómaczyć jakkolwiek.
 Ale wszystko to na nic się na zjeździe nie przydało; to Krzyżacy po większéj części fałsze rzucali w oczy chrześciańskiemu państwu, którego się mienili obrońcami. Staraniem Króla i Witolda Litwa codzień widoczniéj chrześciańską się stawała, w krajach ruskich obrządek katolicki się krzewił; nazwa pogan obelżywém stawała się kłam-