Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Kordecki tom I.djvu/329

329

 — Jakto? byłeś w ich ręku? i jakżeś się uwolnił?
 — Cudem! i nie bez szwanku, jak jw. pan widzisz — rzekł Nathan, to są dowody, że służę gorliwie — (wskazywał na sińce i obdarcia). Zakneblowano mi gębę i związanego jak psa, rzucono w fossę.
 — I któż cię ratował?
 — Cudem panie, bom z knebla wygryzł się jakoś, Wachler się do mnie fórtką wyrwał i rozwiązał mnie:
 — Mówiłżeś z nim?
 — Mówiłem, obiecuje wszystko, ale chce dużo pieniędzy.
 — Cóż powiada o wojsku, o murach, wszakżeś go pytać musiał?
 — Niebyło tam czasu na długą rozmowę, ledwieśmy słów kilka przemówić do siebie mogli. Ale mi zaręczył że niechętnych wiele, że przeor tylko i kilku upartych mnichów, wszystkich trzymają i zmuszają do obrony: bez czegoby się pewnie poddali.
 Wejhard chodził po namiocie.
 — Będziesz-że się z nim widział?
 — Dziś lub jutro.