Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Kordecki tom I.djvu/143

 — A co? rzekł nieco podnosząc się z posłania do wchodzącego Hrabiego, mierząc okiem szyderskiém jego strój wykwintny i pańską postawę — a co Hrabio? Częstochowa?
 — Czeka na generała Millera...
 — Doprawdy? Hrabio! A! a czemuż się wam poddać nie chciała?
 — Ba, niebardzom nalegał, a mnisi uparci trochę i zarozumiali, chcą koniecznie dział, jak widać. Strach ich opanował wprawdzie, ale z dwojga bojaźni zdobycia i bronienia, wybrali dalszą, choć i mnie się niepospolicie zlękli. Wiedzieli wszakże, iż z mojemi armatkami oblegać ich nie będę, i.....
 — A zatém? przerwał Miller.
 — A zatém, idziesz pan, panie generale ze mną, z Sadowskim i z Kalińskim, z panami Zbrożkiem, Krzeczowskim i Komorowskim, z xięciem Hesskim może.
 — O! o! a na cóż nas tam tyle, na ten Kurnik? spytał Miller.
 — Dla tém większego postrachu.
 — Alboż-by się mnisi bronić myśleli?
 — Niewiem, wątpię...
 — A was tam jak przyjęto?
 — Prośbą z początku, kulą na ostatku.