kształtów okna, do dziś dnia w dawnych rozmiarach (nieco tylko od dołu zmniejszone) z dawnemi u góry ozdobami utrzymujące się. Nad głównemi drzwiami wmurowana kula kamienna, mówi dziś do nas o jakimś boju, którego my już nazwiska i daty odkryć nie umiemy. Kto wié? może to jakiego napadu Krzyżackiego wspomnienie?
Kościoł farny, jeden z piérwszych w Litwie założonych w roku jej chrztu przez Władysława Jagiełłę; ma wedle podania stać na miejscu, a raczéj przerobionym być z pogańskiéj świątyni. Kształt jego nie krzyża łacińskiego, ale podłużnego prostokąta, zakończonego w prezbyterium ścianą kolistą, w którym główny ołtarz jest umieszczony. Nawę dzieli sześć we dwa rzędy stojących pilastrów sześciogrannych, na troje. Ściany są wzniosłe[1], sklepienia śmiało rzucone i piękne bardzo. Na środkowém trzy herby w ozdobach gipsowych uderzają; nad wielkim ołtarzem pogoń, w pośrodku orzeł, nad chorem organowym Gozdawa. Herbu Ogińskich, którzy restaurowali ten kościoł, nigdzie nie widać. W głów-
- ↑ Przeszło łokci 20.
