Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Bezimienna T. 1.djvu/166

powiesić... a więzienie... zniosę. Pal ich dyabli! Jak złodziej ukrywać się nie chcę, a zostać tu w Warszawie muszę.... dałem znać już, iż tu będę do końca. Z więzienia pilnować ich będę, więc siedzę i zostanę.
 Sojka pokiwał głową.
 — To dobrze — rzekł — zostaniecie, ale nie tu. Niechno się pan jenerał ubiera.
 Puzonów spojrzał i posłuszny począł się żywo przyodziewać, narzucił płaszcz, czapkę głęboko na oczy nasunął.
 — Dokądże mnie poprowadzisz? — zapytał.
 — Masz do wyboru, panie jenerale, trzy miejsca — odparł Sojka — wszystkie bezpieczniejsze, niż tu... u najzagorzalszych patryotów, bo właśnie tam tylko jest pewność, że szukać nie będą.
 — A na zamku? — spytał Puzonów.
 Sojka się roześmiał, machając ręką.
 — Tamby pana Król Jegomość przyjąć pewno nie mógł i nie chciał... i stamtądby też najprędzej was wyciągnięto. Zamku strzeże gwardya miejska... króla tak obwinęli w pieluszki, że się nie ruszy... pilnują go, by nie drapnął do Petersburga...
 — Więc w drogę! — zawołał Puzonów — idźmy, prowadźcie!
 — Ja was pod rękę wezmę — dodał Sojka. — Do czapki kokardę przypiąć potrzeba, którą w kieszeni przyniosłem... Gdybyśmy się z kim spotkali, nie odzywaj się WMość... po drodze puścimy fusa, że jesteście czeladnikiem ślusarskim, rannym dnia 18 przy Miodowej, to nas przeprowadzą w tryumfie.
 Niecierpliwie zżymał się Puzonów.
 — Chodźmy.
 Starościna z podziwieniem ujrzała wychodzącego Puzonowa, zabiegła mu drogę.
 — A to dokąd?
 — W świat — uśmiechnął się jenerał — bywaj jejmość zdrowa! Sądzę, że się za to gniewać nie będziesz, iż mnie zabierają... dopiero wolniej odetchniesz...
 Starościna w istocie radości ukryć nie mogła, choć chciała udać smutek.
 — Ale dokądże? dokąd?