Przejdź do zawartości

Strona:Józef Birkenmajer - Poszumy Bajkału.djvu/20

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
Na połów.

Mrok siny ściele się nad Achatują:
Słońce nie wyszło jeszcze z rannych mgławic,
Drzemiąc na ciepłem łonie zórz-krasawic;
Lasów krawędzie blado się rysują.

Obramowane perłową szczeżują
Drzemie jezioro... Od piaskowych ławic
Odstrzeliwują pękami błyskawic
Fale półsenne... mgły się srebrne snują.

Hej-ho! plusk wioseł i śpiew się roznosi
Wśród wód, wśród boru, co się w jarach tuli,
Pośród pól, gdzie plon dojrzewa latosi...

Na żniwo spieszą podkasani, bosi
I w rozchełstanej na piersiach koszuli
Oracze głębin — dobywcy omuli[1].







  1. Omul — gatunek ryby, poławianej tylko w jeziorze Bajkalskiem, które z tego powodu zwane jest w pieśniach rosyjskich „beczką omuli“ (omulewaja boczka).