Strona:Józef Baka - Uwagi Rzeczy Ostatecznych Y Złosci Grzechowey.djvu/14

Tyſiączne ſkarby lichym ſenikem
Ten zakupił, kto ſłońce z promykiem
 w ròwni poſtawił,
w Jednym morgu niewielkie granice
Bez krwi żywey martwieią lice
 Trup źywy w oczach.
Cóż bez zbawienia, bez Boſkiey łaſki?
Miłe mnie wiory i zgniłe trzaſki
 w ſkarbie niecnoty.
JEZU, MARYA przetrzyi wzrok piaſkiem
Bliskiego grobu, złość ludzi blaſkiem
 próżney ozdoby?
Będąc iedyną malarſką kretą,
Wzrok wabi błotem złota podnietą,
 ciągnie obłudą.
Jak obrzydłego grób tai trupa,
List węże kryie, ropę ſkorupa,
 tak grzech ſwe licho
Głaſzcze roſkoſzą niby z profitem,
Jak iuż dogodzi, wraz puſzcza z kwitem
 Dobra wiecznego
Niewidząc zdrady, wlot złości chwytam
Paſtki, wądoły, gdzie ſą nie pytam
 w brod idąc tonę.
Widzą ſwą nędzę ciemni ubodzy,
Ja gorſzy ślepak w źyciu bez wodzy
 ſilno niezważam.
Ze wyuzdane chuci, iak ſzkapy
W Krótce roznioſą: piekielne rapy