też i bitwa innego ieſt rodzaiu. W tamtéy los woyny miał bydź rozstrzygniony: tu o to idzie, komu chwała większéy dzielności ma bydź przyznana.
Kto tam przyydzie, tak powie: tu grób woiownika,
Który, kiedy się mężnie z Hektorem potyka,
Upadł smutnie na ziemię od iego pocisku:
Tak powie, a ia chwałę niezgasłą mam w zysku,
Mieysce to przetłumaczył Cycoro:
Hic situs est vitæ jam pridem lumina linquens,
Qui quondam Hectoreo perculsus concidit ense:
Fabitur hæc aliquis, mea semper gloria vivet.
Frag: Cic: de Gloria.
W późnych czasach, na brzegach Hellespontu, pokazywano groby bohatyrów, którzy w czasie oblężenia Troi polegli.
Obyście, tak niepomni o was i narodzie,
Rozsypali się w ziemi, rozpłynęli w wodzie.
Wiersz naſtępuiący Propercyusza, ieſt słowném przełożeniem wiersza Homera.
Quæ tibi terra velim, quæ tibi fiet aqua.
Starożytny sposób wyrażenia, do zmysłów mówiący: co się na części rozdziela, to ginie.
