Strona:Iliada.djvu/365

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

też i bitwa innego ieſt rodzaiu. W tamtéy los woyny miał bydź rozstrzygniony: tu o to idzie, komu chwała większéy dzielności ma bydź przyznana.

W. 87.

Kto tam przyydzie, tak powie: tu grób woiownika,
Który, kiedy się mężnie z Hektorem potyka,
Upadł smutnie na ziemię od iego pocisku:
Tak powie, a ia chwałę niezgasłą mam w zysku,

Mieysce to przetłumaczył Cycoro:

Hic situs est vitæ jam pridem lumina linquens,
Qui quondam Hectoreo perculsus concidit ense:
Fabitur hæc aliquis, mea semper gloria vivet.

Frag: Cic: de Gloria.
W późnych czasach, na brzegach Hellespontu, pokazywano groby bohatyrów, którzy w czasie oblężenia Troi polegli.

W. 99.

Obyście, tak niepomni o was i narodzie,
Rozsypali się w ziemi, rozpłynęli w wodzie.

Wiersz naſtępuiący Propercyusza, ieſt słowném przełożeniem wiersza Homera.

Quæ tibi terra velim, quæ tibi fiet aqua.

Starożytny sposób wyrażenia, do zmysłów mówiący: co się na części rozdziela, to ginie.