Strona:Iliada.djvu/255

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Dixit, et aurata volucrem Threissa sagittam
Deprompsit pharetra cornuque infensa tetendit,
Et duxit longe, donec curvata coirent
Inter se capita et manibus jam tangeret æquis,
Læva aciem ferri, dextra nervoque papillam.
Extemplo teli stridorem aurasque sonantes
Audiit una Aruns, hæsitque in corpore ferrum.

Ænei: lib: XI. v. 858.

„To rzekłszy, Trackiéy strzały z kołczanu dobywa,
„I róg z tak wielką siłą ciągnie zapalczywa,
„Że zakrzywione końce prawie z sobą sprzęgła.
„Lewą bełtu, a piersi prawą ręką sięgła.
„Strzały śfist i powietrza uczuł Aruns razem,
„I ciało swoie ostrém przeszyte żelazem.


W. 129.

A iak matka z śpiącego dziecka muchę zgania.

Miły obraz, w którym się razem okazuie moc bogini. Chciała ona tylko zerwać przymierze.

W. 135.

Nawet przeciw tysiącznym pociskom zasłona,
Blacha z miedzi została od niéy zdziurawiona.

Byłto gatunek szerokiego pasa, ze spodu wełną, a z wierzchu blachą miedzianą lub złotą powleczonego, który dawni niſko pod kirysem nosili.

W. 139.

Jaką farbę, z Meońskiéy lub Karyyskiéy włości,
Przebiegła gospodyni da słoniowéy kości.

Niewiaſty Meońſkie i Karyyſkie zalecone były z biegłości w sztuce farbowania. Perrault z tego po-