(skoro tylko duszą powzięła ognie powietrzne, ustami wygłaszała wieszczby pełne boga). Nie była jeszcze Karmenta, jako pochodzenia obcego, wieszczką zupełnie narodową, ale była już przynajmniej geograficznie narodową, gdyż zamieszkiwała kraj italski wśród ludności italskiej.
Z inną spotykamy się w Wirgiljuszu.
Gdy Eneasz płynął do Lacjum, panował w tym kraju król Latinus. Posiadał on córkę jedynaczkę, o którą ubiegała się młodzież sąsiednia. Różne atoli cudowne zjawiska przygotowały umysły króla i jego otoczenia do faktu nadzwyczajnego, jakim miało się stać przybycie Trojan do Lacjum. Otóż król
...trwożny do wyroczni ojca (Fauna) się udaje
I bezdennej odwiedza Albunei gaje (lucosque sub alta Albunea),
Co świętym szumi nurtem wśród gęstego drzewa
I z głębi cieni pary zabójcze wyziewa.
Stamtąd ludy italskie i wszyscy sąsiedzi
Zasięgają w niepewnych rzeczach odpowiedzi.
Tam zaniósłszy ofiary, skoro słońce gaśnie,
Gdy na skórach zabitych owiec kapłan zaśnie,
W pośród pomroków nocy, rozmaitej barwy.
Snują mu się pod okiem biegające larwy,
Głosy różne odbiera, rozmów boskich słucha
I wyroki Awernu przyjmuje do ucha.
Słuchając odpowiedzi z przepaści niezgłębnych,
Tam Latynus poświęcił sto bydląt dwuzębnych,
I gdy na rozciągnionych ich runach spoczywa;
Nagle się z głębi gaju taki głos odzywa:
»Nie szukaj wśród Latynów męża twej dziewicy... (Eneida, VII, [83-98).
Horacy w uniesieniu patrjotycznem, wychwalając w odzie: Laudabunt alii claram Rhodon, okolice Rzymu, pisze:
Mnie nie tak Lacedemon cierpliwy zabawia,
Ni mi żyznej Laryssy tak miłe zagony,
Jak brzmiącej Albunei dom ciemno-zielony (domus Albuneae [resonantis)
