Strona:Ignacy Radliński - Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie.djvu/205

to pisze następnie Sozomenus, drugi po Euzebjuszu historyk pierwotnego Chrystjanizmu, żyjący w V wieku, w swojej »Historia Ecclesiastica« (stanowiącej dalszy ciąg, od 324 do 439, Historji Euzebjusza), że nie jest wcale tak starożytną, za jaką uchodzi, lecz przez mnichów utworzona, za znalezioną za panowania Teodozjusza Wielkiego (379—395) w Cylicji, w Tarsie, w domu Pawła, była podawaną (VII, 19).
 Tej to Apokalipsy, której istnienia dowodzą ci dwaj pisarze chrześcijańscy, a którą za jeden utwór poczytywać zresztą należy z innym, znanym jako Άναβατικόν Παύλου, ginie nakoniec wszelki ślad aż do naszych czasów. Dopiero w 1843 roku wzmiankowany tylokrotnie wydawca i krytyk, tłumacz i restaurator tekstów apokryficznych, K. Tischendorf, w czasie swej podróży po Włoszech, w jednym ze zwiedzanych klasztorów znalazł rękopis grecki, nad którym nadpis: »Objawienie (Apokalipsa) świętego apostoła Pawła, któremu się objawiło, gdy wstąpił aż do trzeciego nieba i był zachwycony do raju i słyszał niewypowiedziane słowa« — wykazują, że jest właśnie tym samym utworem, o którym wspominają Augustyn i Sozomenus.
 Znalazca tekst grecki, opatrzony należytemi przedmowami i objaśnieniami, wydał w »Apocalypses Apocryphae Mosis, Esdrae, Pauli, Johannis, item Mariae Dormitio«, Lipsk, 1866.
 Oprócz oryginału greckiego był również odnaleziony współcześnie prawie przekład tej Apokalipsy na język syryjski, tego zaś przekładu przekład na angielski wydany pod tytułem: »The Revelation of the blessed Apostle Paul. Translated from an ancient Syriac Manuscript, by Rev. Justin Perkins (reprinted from the Journal of the American Oriental Society) w The Journal of Sacred Literaturę and Biblical Record. Ów przekład dołączył prawie całkowicie Tischendorf w przypisach do swego wydania oryginału greckiego.
 Treść błaha nic nam jeszcze nieznanego nie przynosi.
 2. Janowi. Oprócz Apokalipsy, przypisywanej Janowi, a umieszczonej w zbiorze pomników piśmiennych peirwotnego Chrystj-