Strona:Ignacy Radliński - Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie.djvu/172

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

godności na dworze patryarchy Konstantynopolitańskiego nazwany Syncellus, w dziele swojem Chronografia. Według niego, te dwa ustępy w liście Pawła do Galatów: »Bo w Chrystusie Jezusie ani obrzezka nic nie waży, ani nieobrzezka, ale wiara przez miłość skuteczną« (V, 6), i: »Albowiem w Chrystusie Jezusie ani obrzezka nic nie waży, ani nieobrzezka, ale nowe stworzenie« (VI, 15) — miały być wzięte z tej Apokalipsy.
Utwór ten przechował się głównie w czterech rękopisach: dwu — znajdujących się we Włoszech, dwu — w Wiedniu. Z włoskich pierwszy, Codex Venetus Nanianus LXIII, jest papierowy i pochodzi z trzynastego wieku. Drugi — pergaminowy, Mediolanensis C. 237, z wieku jedenastego. Dwa wiedeńskie: papierowy — z wieku XIII lub XIV, pergaminowy — z XII.
Na podstawie tych rękopisów wydał ową Apokalipsę K. Tischendorf we wzmiankowanym już zbiorze: Apocalipses Apocryphae Mosis, Ezdrae, Pauli, Johannis, item Mariae Dormitio, Lipsiae, 1866. Według wydawcy, stanowić ona mogła część jakiejś większej całości i pochodzi z czasów powstawania literatury apokryficznej wogóle. W wydaniu tem czytamy nad nią napis następujący: Żywot i czyny (Δυήγεσις καὶ πολιτεία) Adama i Ewy, pierwszych ludzi, objawione przez Boga Mojżeszowi, słudze swojemu, który tablice ustaw prawnych z rąk Pana otrzymał, nauczony przez archanioła Michała.
Lecz jeszcze niedość. Ten sam utwór, z dość znacznemi wszakże stosunkowo odstąpieniami i wtrąceniami, tylko pod innym tytułem, już prosto jako: Życie Adama i Ewy — Vita Adae et Evae — jest znany z licznych rękopisów łacińskich. Na podstawie dwunastu takich rękopisów wydał Wilhelm Meyer ów tekst łaciński z objaśnieniami i możebnie obszerną historją przeróbek i przekładów: Vita Adae et Evae, herausgegeben und erläutert, w wydawnictwach Akademii monachijskiej za 1879 r.[1].

Inny utwór znany jest pod tytułem Mała Genesis, λεπτὴ γένεσις,

  1. To wydanie Meyera Vita Adae et Evae posłużyło za punkt wyjścia V. Jagićowi, w rozpoczętem dziele Slavische Beiträge zu den Biblischen Apocryphen (Denkschriften der K. Akadamie der Wissen-