Ta strona została skorygowana.
– 93 –
(około r. 1530), zużytkowane po raz pierwszy ze zbiorów paryskich przez profesora Piekosińskiego i, jak wreszcie, co najważniejsza, najstarsze dzieło heraldyczne polskie: «Insignia, seu Clenodia Regis et Regni Poloniae» Długosza (XV wiek), przedstawiają nam wielki wybór herbów polskich najprzedniejszych rodów, zgodnie i pod względem barw z właściwemi przepisami heraldyki. Jeżeli zaś pomimo to herby polskie nieheraldycznemi się stały, to zjawisko to datuje z epoki późniejszej (od początku XVI-go stu-
![Tarcza z głową osła.](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/83/Heraldyka_fig_24.png/200px-Heraldyka_fig_24.png)
Fig. 24.
![Tarcza podzielona pionowo na pół — po prawej wzór przypominający szachownicę.](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/78/Heraldyka_fig_25.png/150px-Heraldyka_fig_25.png)
Fig. 25.