Strona:Heraldyka (Kochanowski).djvu/99

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.
– 93 –

(około r. 1530), zużytkowane po raz pierwszy ze zbiorów paryskich przez profesora Piekosińskiego i, jak wreszcie, co najważniejsza, najstarsze dzieło heraldyczne polskie: «Insignia, seu Clenodia Regis et Regni Poloniae» Długosza (XV wiek), przedstawiają nam wielki wybór herbów polskich najprzedniejszych rodów, zgodnie i pod względem barw z właściwemi przepisami heraldyki. Jeżeli zaś pomimo to herby polskie nieheraldycznemi się stały, to zjawisko to datuje z epoki późniejszej (od początku XVI-go stu-

Tarcza z głową osła.
Fig. 24.
Tarcza podzielona pionowo na pół — po prawej wzór przypominający szachownicę.
Fig. 25.