Strona:Heraldyka (Kochanowski).djvu/97

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.
– 91 –

bowiem w ciągu XVI wieku w hełmy i klejnoty, nieujęte wprawdzie w żadne reguły, ale dające się podzielić na trzy kategorye: klejnotów tautologicznych, czyli będących powtórzeniem tematu herbowego wyobrażonego na tarczy (np. herb Junosza); istotnych, czyli służących do logicznego wyjaśnienia nazwy herbu (naprz. herb Jastrzębiec, przedstawiający na tarczy podkowę z krzyżem, przyjął w klejnocie jastrzębia) i fantazyjnych, złożonych z piór strusich, lub pawich, skrzydeł ptasich i t. p. najpospolitszych, a zbyt jednostajnych dodatków, świadczących tylko o bezmyślnem naśladowaniu Zachodu.

Herb w kształcie tarczy z gwiazdą w górnej i dolnej części oraz poziomym sierpem w środku.
Fig 23.
(Herb Drzewica).

Stwierdzając wpływ heraldyki na herbownictwo polskie, zapytać musimy: czy i o ile uzasadnionem było zdanie Lelewela, że istotą herbów pol-