Strona:Heraldyka (Kochanowski).djvu/84

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.
– 78 –

lowidła i pieczęcie, przedstawiają nam wszystkie najdawniejsze obrazy herbów heraldycznych o złożonym typie tarczowo-hełmowym. Przedstawia go w ten sposób jeden z najstarszych zabytków odpowiednich: pieczęć hr. Güntera von Kewernburg, pochodząca z epoki około 1300 r. i nieco późniejszy rysunek herbu dynastyi Luksemburskiej (fig. 22).

Fig. 22.

Jak widzimy, nowa ta kombinacya, która zapanowała pospolicie w wieku ХІV—XV, a wsiąkła w istotę szerszych wpływów heraldyki na herbownictwo polskie, miała w sobie jeszcze pierwiastki tej żywotności, którą heraldyka utracać poczęła dopiero w wieku XVI.
Nim jednak torem nienaturalnych, nielogicznych, sztucznych, a często i niesmacznych panoplij, stoczyła się heraldyka w labirynt najbardziej sa-