Strona:Henryk Sienkiewicz - Wiry 01.djvu/84

—   76   —

przyjmować — zawołał ze wzburzeniem młody człowiek.
 Wszystkie oczy zwróciły się ku niemu, on zaś począł powtarzać:
 — Ani myślę, ani myślę!
 — Ale dlaczego? — spytała po chwili matka.
 — Dlatego, że nie mogę. Niechże spadkobierczyni zgłosi się, naprzykład, nie po dwóch, lecz po trzech latach — to cóż wówczas? Zabiorę zapis, a ją samą przepędzę za wrota? Nie! — tego nie zrobię! Zresztą są i inne względy, o których nie chcę mówić...
 Jakoż tylko tymi »innymi względami« można było wytłómaczyć tak znaczny zapis, zrobiony prostej wiejskiej dziewczynie, więc pani Krzycka umilkła i dopiero po chwili rzekła:
 — Mój Władku, przecie nikt cię nie będzie zmuszał, ani nawet namawiał.
 Lecz Dołhański zapytał:
 — Powiedz mi, czy to jest jakaś bajeczna bezinteresowność, czy zły humor z tego powodu, żeś nie dostał większego zapisu?
 — Nie sądź po sobie — odpowiedział Krzycki. — A ja ci powiem to, w co zapewne nie uwierzysz, że skoro ten majątek pójdzie na taką rzecz, jak szkoła rolnicza chłopska, to się z tego