w tamtejszej publiczności, chciano bowiem się przekonać, czy artystka w Maryi stanie na wysokości tej sławy, jaką zdobyła sobie w Hearts ease (Damie kameliowej). Z tego powodu teatr był przepełniony, a między widzami liczono mnóstwo osób należących do najwyższej arystokracji, między innemi Gladstona i lorda Granville’a, dalej przedstawicieli literatury i prasy. Przedstawienie miało jednak mieć miejsce w niezbyt pomyślnych warunkach, Anglicy bowiem nie lubią Szyllera, a więcej jeszcze nie cieszy się między nimi sympatią Maryja Stuart, w przeciwieństwie do Elżbiety, którą naród angielski wspomina dotychczas z dumą i miłością. Jakoż Times skrytykował nazajutrz mocno i sztukę, i z powodu sztuki artystkę. Inne wszystkie dzienniki oddają natomiast p. Modrzejewskiej najwyższe pochwały i to jej wystąpienie zowią nowym niezwykłym tryumfem. Pani Modrzejewska miała przed sobą tem trudniejsze zadanie, że pamięć Ristori, która występowała w tejże samej roli w Londynie, żywo tkwi jeszcze w pamięci tamtejszych krytyków. Raz wraz też spotykamy się w dziennikach z porównaniami. Morning Advertiser pisze np.: „Jest już blisko ćwierć wieku, jak Ristori wystąpiła w tej roli w Londynie i od tego czasu z pewnością nie widzieliśmy tak świetnej Maryi Stuart jak ta, którą nam przedstawiła Modrzejewska“ (certainly we have not had, from that time, to this, so excellent a Mary Stuart as Madame Modjeska gives us). Mr. Knight, znany recenzent Globe’a, mówi: „Gra p. Modrzejewskiej może być zaliczona między najświetniejsze tryumfy (among the most illustrious triumphs)
