Strona:Henryk Sienkiewicz - Światła i kwiaty.djvu/96

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

W świecie zwierzęcym skupiają się tylko istoty słabe, te zaś, którym natura dała potężne kły i pazury, chodzą samotnie, bo sobie wystarczają. Zasada ta jednak wyjątkowo tylko może stosować się do ludzi. Niezdololność do przyjaźni dowodzi w człowieku najczęściej nie siły, ale oschłości serca.

Prawdziwa przyjaźń powinna prawdę mówić.

Przyjaźń, jak nieśmiertelnik: to blady kwiatek, ale nie więdnący nigdy.

Wojna, zła matka! własne dzieci jako Saturn pożera, a których nie pożre, to poobgryza, jak pies kości.