Strona:Henryk Sienkiewicz - Światła i kwiaty.djvu/45

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

nie łudźcie się, że kobieta staje się wiarołomną dopiero wówczas, gdy porzuca męża, ona nią jest — i jest całkowicie w chwili, w której poczuwa, że miłość jej dla niego przestaje istnieć. Co potem następuje, to już jest kwestyą tylko jej zdolności do logicznego postępowania, jej odwagi i jej serca, które umie albo nie umie kochać.

Kobiety są to indywidua, jak wszyscy ludzie — i pojęcie ogólne: kobieta, nic nie objaśnia.

Miłość się oddaje — nie odbiera.

Jest w tem jakaś wielka słodycz, gdy coś, co jest małem i bezsilnem, oddaje się i powierza zupełnie ogromnej sile.