Strona:Henryk Sienkiewicz-Rodzina Połanieckich (1897) t.2.djvu/056

mie, że Gątowski postąpił jak dureń — i rad będzie dać mu lekcyę.
 — Dobrze — rzekł Maszko. — Daj mi pióro i kawałek papieru.
 — Masz na biurku.
 Maszko siadł i zaczął pisać, a gdy skończył, podał zapisaną ćwiartkę Połanieckiemu.
 Połaniecki czytał, co następuje:
 „Oświadczam niniejszem, że napadłem na pana Maszkę po pijanemu, w stanie nieprzytomnym, i nie zdając sobie sprawy z tego, co mówię. Dziś wytrzeźwiony, wobec moich świadków i świadków pana Maszki, oraz osób, które były przy napaści obecne, uznaję mój postępek za grubijański i bezrozumny, i z największym żalem i pokorą odwołuję się do wyrozumiałości i łaski pana Maszki, prosząc go o przebaczenie i wyznając publicznie, że jego postępowanie było i jest we wszystkiem wyższe nad sądy ludzi do mnie podobnych“.
 — Gątowski ma to wydeklamować, a następnie podpisać — rzekł Maszko.
 — To jest dyablo nielitościwe. Na to się nikt nie zgodzi.
 — Uznajesz, że ten błazen dopuścił się względem mnie czegoś niesłychanego?
 — Uznaję.
 — Rozumiesz, jakie skutki ta awantura dla mnie pociągnie?
 — Tego nie można wiedzieć.
 — To ja wiem — i powiem ci tylko tyle: te panie żałują w duszy, że się związały i skorzystają z lada