Strona:Henryk Sienkiewicz-Ogniem i mieczem (1901) t.3.djvu/213

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

którym wszystkie panny z fraucymeru księżnej głowy potraciły.
Pan Longinus zadrżał.
— Dobrodzieju mój, chyba kpiny?
— Bądź waćpan zdrów! Okrutnie tu liche piwsko w tej Końskowoli — zakończył pan Zagłoba, mrugając na Wołodyjowskiego.