Strona:Henryk Nagiel - Tajemnice Nalewek.djvu/37

które prowadzić będzie odpowiednia władza sądowa. Ja pragnę tylko zebrać ważniejsze informacje, ażeby dać materjał tej władzy.
 Pan Natan skłonił się.
 — Proszę pana — ciągnął dalej urzędnik — czy do pokoju kasowego, oprócz drzwi, które otworzyliśmy, niema innego wejścia?
 — O ile wiem, nie! — odrzekł po namyśle pan Natan.
 — A więc w żadnym razie nie przypuszcza pan, żeby można było się dostać do kasy z zewnątrz?
 — Tak przypuszczam.
 W tej chwili między zgromadzonymi dały się słyszeć szepty. Z grona zebranych urzędników wystąpił jeden i, zwracając się do urzędnika, rzekł:
 — Przepraszam pana, ale mnie się zdaje, że do kasy powinno być drugie wejście...
 Obecni powiedli dokoła wzrokiem: nigdzie żadnych drzwi, żadnego śladu wejścia.
 — To byłoby dziwne! — zrobił uwagę pan Lurje.
 Mówiący był to człowiek stary, niski i pochylony. Odrzekł po chwili:
 — Kiedy pan Ejteles wynajął dwa lata temu ten dom na nasze biuro, robione tu były konieczne przeróbki i ja wtedy nadzorowałem nad niemi, jako dawniejszy rządca domu p. Ejtelesa na Nalewkach.
 — No i cóż?
 — I pamiętam doskonale, że pomiędzy tym