Strona:Helena Mniszek - Gehenna T. 2.djvu/185

 W kątach rosły paprocie wielkie i mchy zwisające festonami.
 Ściany pieczary ociekały strumykami wody, dokoła skrawka z kamieni, na którym stali, rozlała się woda szeroko, ukazując pod sobą kępy zielonych porostów i muszli. Zamknięci byli dookoła stalaktytami i mokrą frendzlą mchów.
 Nagle Horski stojąc tuż przy Andzi wziął obie jej ręce powyżej łokcia, ruchem stanowczym i ścisnął w swych dłoniach. Pochylony nad jej twarzą szepnął namiętnie, prawie rozkazującym tonem.
 — Anni... moja, daj mi usta, jeszcze ich nie kosztowałem... a pragnę bardzo. Anni...
 Przyciągnął ją silnie do siebie.
 Pod Andzią zadrżały nogi, szarpnęła się w tył i zbladła.
 — Nie, nie! — zawołała.
 — Dlaczego?... Wszak chyba mam prawo prosić o to. Co? Jesteśmy w przededniu ślubu i schowani nietylko przed ludźmi, ale nawet schowała nas natura, najbystrzejsza mewa nie wypatrzy nas tutaj. Jesteś Anni w mojej mocy bezwzględnie, nie ujdziesz mi teraz.
 — Właśnie dlatego ufam panu, wierzę, że pan nie wykorzysta sytuacji.
 Oskar puścił jej ręce i ustąpił z drogi. Przeszła prędko, zdyszana, niebywale strwożona. Wybiegła z groty i wstępowała szybko na schody.
 Ale zaraz na pierwszem pięterku Oskar zatrzymał ją za rękę.
 — Dalej ani kroku, panno Anno, siądźmy tu. Miała mi pani zadać jakieś pytanie? Słucham.
 Tarlówna usiadła machinalnie na ławce, pod wielką pionową skałą; po bokach puszcza roślin, przed nimi morze.
 Oskar zajął miejsce obok Andzi. Zdjął kapelusz, odłożył laskę i opierając się łokciem na poręczy ławki jął chłodzić chusteczką czoło spocone.
 — Słucham pytań — powtórzył.
 — Nie teraz, teraz... nie mogę. Zresztą to takie trudne.
 — Ach więc jakaś indagacja?.... Ciekawym.
 Siedzieli w milczeniu długą chwilę. Andzia nerwowo mięła w ręku parasolkę, twarz jej mieniła się łunami rumieńca. Horski ją obserwował.
 — Więc nie powie pani o co chodzi?...
 Milczała.
 — Skąd to wzburzenie w moim dzieciaku?... — rzekł miękko. Czy ja cię spłoszyłem swem żądaniem?... Pomimo tak kategorycznej odprawy — nie ustąpię. Ale teraz zaciekawiają mnie te pytania, na które się tak trudno zdobyć. Pewno jakieś głupstwo?...