Przejdź do zawartości

Strona:Hamlet (William Shakespeare).djvu/087

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

nie może nas to dotknąć. Niech się drapie, kto ma liszaj;

255 

 nasza skóra zdrowa.

(Wchodzi Lucyan).

To jest niejaki Lucyan, synowiec Króla.
Ofelia. Objaśniasz, Mości Książę, tak dobrze, jak
chór[1].

Hamlet. Gotówem slużyć Pani za epilog nawet, by-

260 

 leby tylko było szczęśliwe rozwiązanie.

Ofelia. Kolący masz dowcip, Mości Książę.
Hamlet. Odpokutowałabyś, Pani, niejednym jękiem
stępienie mi kolca.
Ofelia. Coraz to lepiej i coraz to gorzej.

265 

Hamlet. Tak powinny-byście brać sobie mężów. —
Dalej, morderco; zrzuć twą przeklętą larwę i zaczynaj.
Już kruk krakaniem do zemsty daje hasło.
Lucyan. Myśl czarna, ręka pewna, płyn dzielny; czas sprzyja,
Nie tamuje zamiaru obecność niczyja.

270 

 Szary wyskoku, w północ z zbójczych ziół zebrany,
Po trzykroć pod Hekaty[2] klątwą gotowany,
Władzę twą czarodziejsko-straszną w swem rozwiciu
Okaż niezwłocznie na tem zdrowem jeszcze życiu.

(Wlewa truciznę w ucho śpiącemu).

Hamlet. Truje go w jego własnym ogrodzie dla za-

275 

 grabienia jego państwa. Nazwisko tamtego jest Gonzago;
rzecz autentyczna i we włoskim tekscie wybornie opisana.
Teraz zobaczymy, jakim sposobem morderca pozyskuje
miłość żony Gonzagi.

Ofelia. Król powstaje.

280 

Hamlet. Jakto? strwożony fałszywym alarmem!

Królowa. Co ci jest, Panie?
Poloniusz.Niech skończą widowisko!
Król. Światła! — Wychodźmy.
Poloniusz.Światła! światła! światła!

(Wszyscy wychodzą prócz Hamleta i Horacego).

Hamlet. Niech ryczy z bólu ranny łoś,
Zwierz zdrów przebiega knieje;

285 

 Ktoś nie śpi, aby spać mógł ktoś.
To są zwyczajne dzieje.
Powiedz mi Waćpan, czy ta komedya, z dodatkiem lasu
piór na głowie i pary prowansalskich róż u dziurawych

  1. „Chór“ w tragedyach za czasów Szekspirowskich oznaczał aktora, występującego na początku sztuki, lub w międzyaktach i opowiadającego te części wątku, których na scenie nie przedstawiano. Taki Chór znajduje np. w „Romeu i Julii“ Szekspira.
  2. Hekate — opiekunka czarów; utożsamiono ją z Dyaną;