strzeni życiowej, argumentując, iż dążenie do uzyskania Lebensraum (także za pomocą oręża) jest prawem każdego rozwijającego się narodu.
Haushofer był zwolennikiem opanowania Mitteleuropy oraz sojuszu ze Związkiem Sowieckim, skierowanego przeciwko Wielkiej Brytanii. Sojusz niemiecko-rosyjski w jego zamyśle miał stać się spoiwem eurazjatyckiej masy kontynentalnej (podporządkowaniu Heartlandu interesom niemieckim), zwróconej przeciwko mocarstwu morskiemu. Niemiecki generał postulował stworzenie bloku kontynentalnego (Kontinentalblock), którego filarem miały być Niemcy i Rosja, obejmującego Heartland i najważniejsze obszary brzegowe Eurazji. Celem bloku miała stać się neutralizacja ekspansji USA i Wielkiej Brytanii.
Niemiecki geopolityk przewidywał rozpad Imperium Brytyjskiego, które w jego ocenie nie zdoła utrzymać swojej spójności. Miało to umozliwić Niemcom osiągnięcie światowej potęgi (Weltmacht). Pozytywnie oceniał pakt Ribbentrop-Mołotow. Uznawał go za praktyczną realizację koncepcji strategicznego sojuszu Berlina i Moskwy. Inwazję III Rzeszy Związek Sowiecki uważał za najpoważniejszy błąd geopolityczny[1].
Haushofer stworzył także nową koncepcję podziału świata na cztery wielkie, rozciągające się południkowo panregiony (Pan-Ideen): panamerykański (pod kontrolą USA, obejmujący obie Ameryki), paneuropejski (pod kontrolą Niemiec, obejmujący Europę,
- ↑ T. Klin, Wizje ładu międzynarodowego w niemieckiej i anglosaskiej myśli geopolitycznej w okresie II wojny światowej, Toruń 2008, s. 136-140; G. Parker, op. cit., s. 59-84. L. Sykulski, Geopolityka. Słownik…, s. 35-36.
