Geopolitykę interesują przede wszystkim procesy, trendy, cykle, związki przyczynowo-skutkowe, koniunktury. Geopolityka wychodzi z założenia o ponadczasowości wpływu czynników przestrzennych na sferę polityki globalnej i istotę relacji między ośrodkami siły. Geopolitycy analizują „polityczną formę życia” poprzez optykę kalejdoskopową.
Rozumowanie geopolityczne ma zawsze charakter spojrzenia realistycznego. Ujęcie to zakłada odrzucenie jakichkolwiek aksjomatów doktrynalnych czy ideologicznych. Częstokroć wiąże się to z pominięciem aspektów etycznych w polityce (odrzucenie aksjologii), bądź też uwzględnianie odrębnych konwencji etycznych przynależnych sferze polityki. Karl Haushofer nazwał geopolitykę „sumieniem geograficznym państwa”. Jednak należy pamiętać, że w rozumieniu geopolitycznym przestrzeń jest amoralna, nikt nie może postawić jej przed żadnym trybunałem. Globalny układ sił oraz interesy uczestników systemu międzynarodowego mają charakter labilny. Geopolityka ujmuje rzeczywistość jako pole nieustannej rywalizacji, konfrontacji, której celem jest walka o zdobycie tego, co jest istotą polityki, czyli przewagi. Geopolityka praktyczna odrzuca sentymentalne przymierza, w których jedyną nagrodą za poświęcenie jest świadomość spełnienia dobrego uczynku. Wszelkiego rodzaju idee i ideologie mają w geopolityce charakter instrumentalny, są traktowane przedmiotowo, służą realizacji konkretnych interesów.
Jednym z kluczowych zadań geopolityki jest uchwycenie głównych wektorów układu sił w przestrzeni. Geopolityka – w odróżnieniu choćby od prawa międzynarodowego – nie traktuje państw
Strona:Geopolityka.pdf/33
Ta strona została uwierzytelniona.
Geopolityka. Skrypt dla początkujących
