Od dzieciństwa uczymy się historyi, opowiadającej o zdobywcach, niosących ludom klęski wojny, nic jednak nie słyszymy o tych cichych, często nieznanych pracownikach, którym społeczeństwa winne są dobrobyt i rozkosze umysłowe. Wiemy, że Xerxes spalił Ateny, — że Cezar z Pompeuszem wytoczyli potoki krwi na polach Farsalskich, — lecz prawie całkiem nie znamy życia Euklidesa, lub Archimedesa, których odkrycia posługują dziś jeszcze do tylu użytecznych zastosowań.
A jednak tym dzielnym pionierom wszechnarodowości i wszechstuleci zawdzięczamy cywilizacyę nowożytną.
Dziedzice pola, uprawionego przez nich w ciągu wieków, zbieramy z ich siejby owoce.
Z pośród wszystkich nazwisk ludzi wzbudzających podziw ogółu, powiada Geoffroy Saint-Hilaire, niema i nie może być godniejszych chwały od tych, którym nauka winna wielkie wynalazki. Czyż nie mają prawa do naszej wdzięczności ci bo-
