d’Urville wyrzekł o nim: »Jest to najsłynniejszy żeglarz wieków ubiegłych i przyszłych«[1].
Innym męczennikiem na tejże samej arenie działań jest francuz La Pérouse. Wojskowy jego zawód był świetnym; po wzięciu zaszczytnego udziału w bitwie morskiej pod Belle-Isle 20 listopada 1759 roku, w której ciężko był raniony wzięty do niewoli przez Anglików, po zwiedzeniu wszystkich części świata, walczył z powodzeniem w Ameryce przeciw admirałowi angielskiemu, Byron’owi i odniósł zwycięstwo nad wojskami kompanii angielskiej, osiadłemi w zatoce Hudsońskiej. La Pérouse miał spełnić ważne posłannictwo.
Rząd francuski, chcąc uzupełnić podróże Cook’a i Clarke’go, postanowił wysłać wyprawę w strony, przez nich zwiedzane, dla wynalezienia przejścia na Północy, którego ci napróżno poszukiwali.
La Pérouse, wybrany razem z De Langle’m do kierowania tą wyprawą, miał zwiedzić lądy, które jeszcze nieznanemi pozostały, zebrać pewne dane, dotyczące połowu wielorybów na Oceanie południowym, od strony południowej Ameryki i Przylądka Dobrej Nadziei, tudzież handlu futrami w północno-zachodniej Ameryce, zwiedzić mało doówczas znane pobrzeża Tartaryi i Ameryki zachodniej, morze Chińskie i Japońskie, wyspy Salomona i południowo-zachodni pas Australii, zebrać w tych wszystkich miejscowościach kolekcyę roślin i użytecznych minerałów, zbadać rozmaite ludy i wreszcie otworzyć nowe drogi zbytu dla handlu[2].
Dwie fregaty Boussole i Astrolabe, uzbrojone w Brest, miały posłużyć do urzeczywistnienia tego wielkiego planu. La Pérouse objął dowództwo nad pierwszą, kapitan De Langle nad drugą fregatą.
Oba statki dokonały wielu zdobyczy naukowych, wpośród największych niebezpieczeństw. La Pérouse przebył przylądek Horn, opłynął brzegi Ameryki, posuwając się aż do
