ustannem upominaniem się o wypłatę pensyi, oddawna zaległych, tracił siły i zdrowie. Umarł w 59-tym roku życia. Popioły jego spoczywają w kościele Ś-go Piotra w Ratysbonie. Zwiedzający mogą wyczytać na jego grobie napis, przez niego samego ułożony:
»Wymierzałem niebiosa, obecnie wymierzam ciemności ziemi. Inteligencya jest rzeczą Boską. Tu spoczywa tylko cień ciała.«
Tak zakończył życie Kepler, badacz śmiały, który od chwili pierwszych studyów żywił nadzieję rozdarcia tajemnic natury. W ciągu całego życia dusza jego garnie się ku prawdzie, ciekawość podnieca ją nieustannie, a pycha nie zaślepia jej nigdy. »Dumny i zuchwały w poszukiwaniach naukowych, powiada Bertrand, staje się Kepler skromnym i cichym od chwili znalezienia rezultatu i, uradowany swym tryumfem, składa dziękczynienia Bogu. Dusza jego równie wielka, jak wzniosła, nie była ani próżna, ani ambitna; nie pragnie on ani zaszczytów, ani oklasków ludzi... Chwała jego wypisana jest na niebie; postęp wiedzy nie może jej ani zmniejszyć, ani zaciemnić, a planety niezmiennymi swymi obrotami roznoszą ją z wieku do wieku«[1].
Tycho-Brahé ujrzał światło dzienne w Korudstrop, w Danii 15 października 1546 roku, w dwa lata po śmierci Kopernika. Ojciec jego, Otton Brahé, potomek starożytnego szlachetnego rodu, miał dziesięcioro dzieci.
Pomimo odrazy do stanu wojskowego Tycho-Brahé miał się poświęcić temu zawodowi, który jego rodzice poczytywali za jedynie godny szlachcica. Wszelako dzięki wpływom swego wuja młody Tycho odbył nauki uniwersyteckie. Wysłano go do Kopenhagi w kwietniu 1559 roku; zamiłowanie astronomii rozwinęło się w jego umyśle w roku następnym. Zaćmienie słońca miało nastąpić dnia 21 sierpnia 1560 roku, Tycho uderzony został w tym stopniu dokładnością, z jaką rozmaite fazy tego zjawiska przepowiadały ówczesne kalendarze astro-
- ↑ Les Fondateurs de l’astronomie.
